Szklane mikrokulki to nowy rodzaj materiału krzemianowego opracowany w ciągu ostatnich dwóch dekad. Istnieje wiele odmian i szeroki zakres zastosowań. Ludzie zwracają coraz większą uwagę. Metodę wytwarzania podsumowano w następujący sposób. Metody produkcji perełek szklanych można z grubsza podzielić na dwie kategorie: metoda proszkowa i metoda stopiona. Metoda proszkowa polega na rozdrobnieniu szkła na wymagane cząstki, po przesianiu w określonej temperaturze przez jednorodną strefę grzewczą, cząstki szkła ulegają stopieniu i pod wpływem napięcia powierzchniowego tworzą się mikrokulki. Metoda topienia wykorzystuje przepływ powietrza o dużej prędkości do rozproszenia szklanej cieczy w szklane kropelki, które tworzą mikrokulki z powodu napięcia powierzchniowego. Metoda ogrzewania: W przypadku szkła o ogólnej lub wyższej temperaturze topnienia można zastosować ogrzewanie gazowe lub płomień acetylenowo-tlenowy i płomień tlenowo-wodorowy; w przypadku szkła o wysokiej temperaturze topnienia do ogrzewania można zastosować urządzenie plazmowe z łukiem stałym. Metoda proszkowa Na początku stosowano metodę najbardziej proszkową. Rozdrobniony proszek szklany jako surowiec został wprowadzony do zbiornika i płynął do gorącej strefy wysokowydajnej dyszy gazowej. Szklane kulki są tutaj kontrolowane przez silny płomień i wpychane do ogromnej komory rozprężnej urządzenia. Dzięki ogrzewaniu płomieniowemu szklane kulki topią się niemal natychmiast. Następnie cząstki szybko zmniejszają lepkość i przybierają idealny kulisty kształt, spełniający wymagania pod działaniem napięcia powierzchniowego.
